De roos van Jericho is een woestijnplantje dat al zo’n 400 miljoen jaar bestaat. Als het niet genoeg voeding vindt, trekt het zijn wortels in, krult het de bladeren op en laat zich mee voeren door de wind net zolang tot het een geschikte vruchtbare bodem vindt waar het weer wortel kan schieten.
Het ziet er dan uit als een dorre, dode bol, maar is eigenlijk in slaaptoestand. Als het weer landt, vinden de wortels hun weg naar water, spreidt het zijn takjes uit en groeit het verder. Het kan zo jarenlang rondzwerven en wel 40 jaar oud worden. Als het zijn plek heeft gevonden, keert de frisgroene kleur binnen enkele uren terug en toont het ingevouwen leven zich. Het blijft deze cyclus van ontwortelen en inkrullen herhalen als er te weinig vocht is. Het regenereert zichzelf steeds opnieuw. Daar spreekt voor mij een enorme levenskracht en natuurlijke wijsheid uit, die mij dagelijks inspireert.
Al van jongs af aan wist ik dat er meer in het leven en in mij zat dan ik op het eerste oog zag, zonder precies te weten hoe of wat en waar. Het zoeken naar vrijheid en zinleving loopt als een rode draad door mijn leven. In 1976 ben ik geboren en heeft mijn biologische moeder mij afgestaan ter adoptie. Na een paar maanden in een kindertehuis te zijn verzorgd, kwam ik bij mijn ouders en broer, die ik nu mijn familie noem. Hoewel dit mijn familie is, voelde mijn plek in de wereld niet als vanzelfsprekend. Ik hield me veelvuldig bezig met mijn afkomst en de vraag waarom ik was afgestaan. De grote levensvragen tolden door mijn hoofd. Mijn bestaan moest en zou een reden hebben en ik moest en zou toch wel ergens heel goed in zijn, mocht ik recht hebben op een plekje in deze wereld.
Ik ging hard op zoek, hard aan het werk en stortte me fanatiek van het ene op het andere project. Was het niet de theaterschool, dan was het wel een baan als manager, een reis naar Australië of een verhuizing naar Amsterdam. Maar mijn wortels neer laten, dat deed ik niet. Ik zocht iets en kon het niet vinden. Mijn gedreven zoeken resulteerde in een fikse burn-out en na een lang en moeizaam herstel, brokkelde langzaam maar zeker de overtuiging af dat ik mijn bestaan zou moeten rechtvaardigen. Het maakte plaats voor het besef dat die plek er allang is en dat ik echt geen millimeter anders hoef te zijn dan dat ik ben. De nuchtere gedachte ’ja maar ik besta toch allang en wat is een plek eigenlijk?’ schudde mij wakker (op mijn 23ste ontdekte ik dat ik 100% West-Fries ben, dus dat past wel). Soms is het of je met je billen in het goud zit en het gewoonweg niet ziet, omdat je er bovenop zit. Nu kon ik echt gaan doen wat ik diep van binnen wilde.
Uiteindelijk bleek het dus een reis naar binnen en het loslaten van een oude overtuiging. Het accepteren van mijzelf, het ontwarren van de nodige knopen en het zien van het grotere geheel, deed mij inzien dat veel van wat wij in de buitenwereld zoeken, eigenlijk in ons zit. Ik ontdekte een ruimer perspectief, waar mijn oorspronkelijke zelf onaangetast is door wat ik heb meegemaakt en waar een complete rijkdom aan kracht, liefde en wijsheid in aanwezig is. Het leren kennen van die vrije aard betekende een diep thuiskomen bij mijzelf. Ik durfde los te laten en te landen, mijn wortels diep in het leven te planten, uit te vouwen en te bloeien. Het betekent niet dat ik af en toe nog worstel met mijn adoptiegeschiedenis, de pijn ervan voel en dat er momenten zijn dat ik me verloren waan. Het verleden verandert niet, maar ik kan er op een andere manier mee omgaan. Ik heb niet meer het gevoel dat het nodig is weer in te krullen en verderop te gaan, tenzij ik daar zelf toe besluit. Je vol overgave met de wind mee laten voeren is namelijk ook heerlijk!
Zo doopte ik mijn bedrijf om tot Wind mee Coaching. Nu begeleid ik mensen in uiteenlopende vraagstukken die je tegen kunt komen op het levenspad, van loopbaan tot relaties, van omgaan met (zelf)kritiek tot het maken van belangrijke keuzes. In het bijzonder begeleid ik geadopteerden die op zoek zijn naar hun roots of vastgelopen zijn in de gevolgen daarvan.
We hebben allemaal plekken waar we uit teruggeschrokken zijn of onze wortels hebben ingetrokken uit gebrek aan voeding. Waar liefde en het leven zich naar binnen krulden omdat het geen (geschikte) overkant vond.
Vaak geloven we nog in dat oude verhaal en raakt onze oorspronkelijke, vrije zelf uit zicht. In coaching en meditatie maak je allereerst contact met jouw ruime, vrije zelf. Je maakt contact met de plekken waar jij teruggeschrokken bent en gaat weer liefhebben, juist op die plekken waar je het meest gekwetst bent. Je laat je wortels neer, klaar om in het hier en nu uit te vouwen en bloeien! De liefde en het leven zijn nooit weggeweest of kapot gegaan, slechts ingekruld om zichzelf te beschermen. Wij bezitten een enorme levenslust en verlangen ernaar het beste van onszelf te geven, om volledig uit te krullen en te bloeien en er is niets dat ons daar van hoeft te weerhouden!