Een jihad van liefde geschreven door Mohamed El Bachiri, een Marokkaanse Belg, moslim, metrobestuurder, die zijn vrouw verloor bij de aanslag in Brussel. Dit is zijn antwoord op de aanslagen en dit zou ons aller antwoord moeten zijn. Zo prachtig, sterk en raak.
Liefde, dat wat me drijft, me laat leven en overleven.
Liefde, de basis, de sokkel waarop ieder geloof moet rusten
Liefde, de bron waar ieder mens uit moet kunnen putten
Liefde het begin van elke bloei.
Liefde, het schuiloord voor wie in zijn tranen verstikt.
Liefde, de omhelzing voor een onbekende ziel.
Liefde kan niet leiden tot haat, want vreugde leidt nooit tot pijn.
Liefde kent alleen genade en vergeving
Liefde oordeelt niet, liefde is onschuldig.
Liefde kun je uitdrukken en voelen.
Liefde is niets anders dan delen en aanvaarden.
Liefde kan intiem zijn en toch overal.
Als jij Liefde bent, heb ik dezelfde godsdienst
Het hart van ieder mens is groot genoeg om heel
de mensheid te omvatten.
We hoeven het alleen open te stellen zonder vrees.
Een leven zonder liefde is een wereld zonder zon.
Ik heb liefde nodig als de lucht die ik adem.
Als het water dat ik drink.